Saat gece 00.24 . Gecelerimin en iyi dostu volkmenim kulağımda yatağımda uzanıyorum.Uyku yine gözlerime uğramıyor.
Volkmenimin kulaklığında üç yanı maviliklerle kaplı memleketimin güzel türküleri kulağıma çalınıyor.Hepsi birer hasreti , sevdayı , dostluğu anlatıyor.
Uykunun gözlerine uğramadığı pek çok insan var , benim gibi , biliyorum.Onlarda belki volkmenlerinden belki küçük el radyolarından türküleri dinleyip hatıralarına dalıyorlar.Tıpkı benim gibi...
Her türküde bir hasretimi , sevdamı , dostumu buluyorum.Ve anlıyorum ki ne hasretim ne sevdam ne de dostluğum bitecek.Tersine her türkünün olduğu gibi daha çoğalacak , daha da çok yayılacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder