1959 Yılı sonlarında ailem Makedonya’dan İstanbul’a, İstanbul’dan da vatandaş olacağımız Sakarya’ya gönderilmiş. Bizden önce Adapazarı’na yerleştirilen Yangınoviç Ailesi’nin büyüğü dedem, amcam ve halalarımın vatandaş olacakları tarihte, onların kefaletleriyle babam, annem ve ben 20.Mayıs.1960’da Sakarya ilinde vatandaş olduk. Annem Makedonya’dan gelirken 1959 yılı aralık ayında ben anne karnında 4 aylıkmışım. 5 Ay sonra 1960 yılı içinde 20.Mayıs.1960’da ailem Sakarya’ya İstanbul’dan tekrar geldi. Hem nüfus kimliği çıkartmak için hem de aynı anda vatandaşlık kabulü evraklarını da alınmış ve İstanbul’a yaşadığımız şehre geri dönmüşüz.
Ortaokulda ve lise yıllarımda yaz aylarında birçok iş kollarında çalıştım. Tabi bunların içinde sevdiğim iş Tay Filmcilik Şirketi’nde Yeşil Çam sinemacılık mesleğinde ışık asistanlığı yapmaktı. Askerlik yıllarıma yakın zamana kadar bu işi yaptım. Ayrıca Yurtta ve Dünya’da Belediyeler Gazetesi’nde fotoğraf çekimi işi de yaptım. Radyo da televizyon da çalışmak için çabalarım sonuç verdi. Işık asistanlığımın faydası ışığı tanımama neden oldu. Işık fotoğraf sanatı için olmazsa olmaz. Zaman zaman film setlerinde set fotoğrafçılığı da yaptım. Spor dergileri ve yerel gazeteler de spor sayfalarında amatör spor karşılaşmalarını da takip ettim.Akrabam yakınımdan öte dayım Nehar Tüblek, aynı zamanda Dünya Karikatürcüler Başkanı, benim Hürriyet Gazetesi’nde işe alınmam için referans oldu. Hürriyet Çalışanları Yardımlaşma Sandığı’nda görev aldım. Hürriyet Gazetesi spor Müdürü Eşvak Aykaç olduğu dönem de yemekhanede asılı şöyle bir yazı vardı " FOTOĞRAF ÇEKME MERAKI OLAN.HAFTA SONU İZİNLİ OLAN AMATÖR SPOR KARŞILAŞMALARINDA GÖREV ALMAK İSTEYENLER SPOR SERVİSİ MÜDÜRÜ EŞVAK AYKAÇ’ LA GÖRÜŞEBİLİR.Yazı dikkatimi çekti.Rahmetle anıyorum Eşvak Aykaç beni denedi, beğenildim.İlk olarak Hürriyet’te amatör spor sahalarında kazandığım tecrübeyle Sabah Gazetesi Spor Servisi’nde profesyonel olarak iş hayatıma başladım. Orhan Yalınkaya foto muhabiri arkadaşım Posta Gazetesi’nde göreve başladı. Onu da orada ziyaret ettim. “ Vedat arkadaşım Milliyet Grubu’nda Posta Gazetesi’nin yanı sıra Fanatik Spor Gazetesi kuracağız. Seni tavsiye ettim” dedi. Ben Orhan Yalınkaya arkadaşımı ziyaret ettiğimde Mehmet Yakup Yılmaz’ı da ziyaret ettim. Hürriyet’te çalıştığım yıllarda birlikte çalıştık.Onunla da konuştum iş arıyorum.”Yeni oluşum yapacağız telefonunu bırak seni yakında arayabiliriz” dedi ve yana yakıla aradı. “Seni bekliyoruz. Yılmaz Atakanı ile görüşeceksin” dedi. Evet,Yılmaz Atakanı ile oturdum karşılıklı konuştuk ve anlaştık. Bu gazetede başarılı yıllarım geçti.Milliyet,Fanatik,Fanatik Basket, Radikal ve Posta’da 4 yıl 3 ay çalıştıktan sonra 2000 yılında Star Gazetesi Kurulum aşamasında 11.Nisan. 2000’ den bu yana Star Gazetesi Spor Foto Muhabiri olarak görevime hala devam ediyorum.
Türk Spor tarihi çok zengin. Türk sporunda sadece futbol denilince ilgisiz olan kimse henüz rastlamadım. Basketbolda son yıllarda 2. gözde olmayı başardı. Voleybol ise 3. gözde. Bu sadece halkın gözünde böyle oldu gibi ...Gazete ve televizyon spor yayınlarında bu şekilde şekillendi adeta . Futbol başlı başına farklı bir endüstri.Artık bizi Dünya’da Türkiye nerede diyen insanlara nerede olduğumuzu spor sayesinde öğretebildik . 12 Haziran 1990 tarihinde yaşam boyu spor faaliyetlerini organize etmek amacıyla GSGM bünyesinde Herkes İçin Spor(HİS) Federasyonu kuruldu. Bu da basketbolun tarihçesinin kısa bir bölümünü açıklar. Şehirlerde eskiyen stadları yıkıp yeni stadlar yapılması Türk sporunda; basketbol da Dünya ikinciliği, her türlü Dünya organizasyonlarını da Türkiye’de yapılması, bu tarz organizasyonları da Türkiye’de yaptırtıp aileleri çocuklarını spora teşvik etmelerine neden olundu gibi.Türk sporunda gözle görünür yükselme var .Futbol,basketbol,voleybol ve diğer spor dallarında kazanılan başarılar bunu kanıtlamaktadır.
Fotoğraf çekmek aslında herkesin rahatlıkla yapabileceği basit bir iş gibi görülür. Röportaj alanında; fotoğrafsız yapılan röportaj, anlatmak için konuyu yada kişiyi yetersiz kılar . Fotoğraf tek başına yeterli gelir her zaman. Bir fotoğraf ve pozisyon seyrederken izlerken her şey beyninizde canlanır, tatmin olursunuz . Ancak fotoğrafsız hiç bir haber anlam vermez insana. Fotoğrafın, videonun ya da sesin tek başına güçlü olduğunu düşünmüyorum. Bir şey var ki fotoğraf bir içeriğe ihtiyaç duyuyor. Bu içerikten kastım fotoğraf bilgisi, yani fotoğraf altı yazısı. Fotoğraf bilgisi ile fotoğrafın birbirinden ayrılmaması gerekir. Fotoğraf bilgisi, bence fotoğrafın kimliği gibidir ve bu görünür olmalı, açıkça yazılmalıdır diye düşünüyorum. Fotoğrafı çeken foto muhabirinin imzası da (çekenin adı ve soyadı) yazılmalıdır. Analog-dijital foto muhabirlik tartışması yapmadan. Geçmişten bugüne anlatmaya uzun uzun hikayeden öte günümüzden Dijital foto- foto muhabirliğinin püf noktaları anlatmayı yeğlerim. Geçmişte foto muhabiri fotoğrafları bir araya getirerek bir bütün yaratıyordu ve birbirinden bağımsız karelerin yarattığı bu etki çok güçlüydü. Günümüz foto röportajcılarının çoğu -yüzde 10-15 oranında bir istisna olmakla birlikte- birbiriyle bağlantısız fotoğraf karelerini üst üste çekiyorlar ve buna foto röportaj diyorlar. Spor foto muhabirliği ise çok daha farklı .Senden istenilenler; saha içinde oynan oyunu hissettirecek estantaneler , pozisyonlar, saha kenarı, takımların kenar yönetimleri, tribün seyirci, vipte olan başkan, her iki takım idarecileri, saha içi ve dışı ilginç olaylar vs görselleri… Bu yapılan çekimleri söylenen istenilen zamanda gazete yada bağlı olduğun ajans yada kuruluşa en kısa zamanda notebookunuzla internet yoluyla merkeze ulaştırmak. Bunu en seri becerileri ile yapan foto muhabiri en makbul olanıdır günümüzde. Dijital Spor Foto Muhabirliğinin püf noktaları kısaca bu.
Mesleğe yeni başlayan foto muhabiri olacak arkadaşların püf noktalarını anlattıklarımı öneririm kısaca. Özel röportaj,adı üzerinde özel. Bu tarz yapılan röportajlarını gazetede ve ajansında yayınlandıktan sonra rakiplerinin görmesine kadar kimseyle paylaşmamasını öneririm. Haber takiplerini birlikte çalıştıkları meslektaşları ile paylaşabilecekleri sınırlı olmalıdır. Her şeyi de paylaşmamalıdır meslekte zirve olmak isterseniz. Fikrini ve kıvrak zekanla yaratıcılığında kendinden başka kimseyle paylaşmadan yapacağını yakaladığın haberi tamamını kazandıktan sonra gazetene bildirip o haberi sadece sana özel yazdırıldıysa fotoğrafları da sadece sana çektirildiyse sadece sana özel olduğunu da söylemelisin. Bu seni yüceltecek haber olabilir.
Mesleğini, yaptığın işi çok sevmelisin. Risk almalısın. Çok çalışmalısın. 10 mm’lik vizörden (pencere) fotoğraf makinasından konuyu takip etmek. Bir avcının avını sürekli takip etmesi gibi sporcuyu saha içinde, oyun alanında takip ederek ödüllük pozisyon ve estantaneleri şans ve ısrarlı takip yaparak elde ederim. Ödüllük fotoğrafların sırrı fotoğraf makinasının vizöründen maç oynandığı süreler içinde maç durana kadar sürekli takip ederek gerçekleştiriyorum.
Olmadı. İmkansızları şansımı da katarak imkanlı hale getirdim. Çok şükür bugüne kadar imkansız olan çekemem dediğim bir an olmadı. Umarım bundan sonrada olmaz inşallah..
Hayır olmadı. Görevlendirildiğim her alanda kişileri söylendikleri ve istedikleri gibi çekip gazeteme fotoğrafları yolladım.
Bugüne kadar çekmiş olduğunuz binlerce fotoğraf içinden "benim için özeldir" dediğiniz bir fotoğraf var mı?Varsa o fotoğrafın hikayesini öğrenebilir miyiz?
Evet oldu. "Yılın Spor Fotoğrafı 2012 Ödülü törenin de Cumhurbaşkanı ile yan yana fotoğraflanmak büyük anı oldu bana. "Spor foto muhabiri olarak kendimi mesleğimde avcı olarak hissediyorum. Avımı sürekli, 10 milimlik vizör penceresinden takip ederim.
Tabi ki kendimi geliştirdiğim, çağa uyum sağlayıp, kendi jenerasyonumun ilerisine geçip analogdan sonra dijitalde de ödüller alarak dijital fotoğrafçılığı bundan sonra destekleyerek yoluma devam etmekteyim. Yeni nesil fotografçılarına da çok şey kazandırdı. Cep telefonları ile bile video-fotoğraf çekilmekte. Dijital spor fotoğrafçılığı da o kadar basit değil. Kuralları ve makinaların gelişmesi ve teknolojiyi de yakından takip etmekteyim.
Unutamadığım çok anı var. Haber ve fotoğraf atlatan muhabir olarak tanınmaktayım. Takımların kamp yaptıkları seyahatlerde farklı gazetelerin tehlikeli gördükleri foto muhabiriyim. Meslektaşlarım benim yattığımı görmeden otel odalarına çekilmezler.
Galatasaray-Fenerbahçe derbi maçına 15 gün kala milli Takım Teknik Patronu Hidding , Çırağan Sarayı’nda 18 Turkiye ligi takımlarının teknik patronlarıyla öğle yemeği yemek ve toplantı yapmak için bir araya gelmişti. Çırağan otelde pek çok televizyonun kameramanları ve gazetelerin foto muhabirlerinin bir arada olduğu kalabalık ortamda bir boşluk kollamak çok zor. Kendimi bir ara unutturup herkesin dalgın olduğu sırada iki derbi takımı teknik patronlarıyla anlaştım. İzinleri aldım. Kahve molasında iki hocayı Aykut Kocaman ve George Hagi yan yana getirdim. Sarayın balkonunda fotoğraflarını çektim. 15 gün sonra sadece Star’a özel logosuyla Star Gazetesi’nde iki hocayı yan yana getirip çektiğim fotoğraf yayınlanınca derbi günü gazetede çıkan fotoğrafı gören gazeteciler sabahtan başlayarak akşam oynanacak maç saatine kadar telefonum sürekli aradı. “Sen bu fotoğrafı hangi ara çektin ya bizlerde ordayken nasıl yaptın ya, hay allah” dediler .Herkes üzülmüştü sevinen övünen ben oldum gene.
Foto muhabirliği dışında zaten bu mesleğe başlamadan birçok meslek dalında çalıştım. Gönlümde olan meslek bu. Gene dünyaya gelsem bu mesleği yapmak isterim. Severek ve isteyerek yapıyorum.
İçten sohbetiniz için teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder